Buiten koken, minder controle - meer smaak.
17 september 2015 - Koken met echt vuur
Geen buitenkeuken van de Praxis, maar een zelfgegraven kuil met stenen. Geen Green Egg, maar een smeulend houtvuur. Koken voor echte koks, met een romantische inborst.
Foto's vind je hier.
Iedereen heeft wel verhalen die blijven hangen – wensen – die wachten om een keer gerealiseerd te worden. Zo is dat ook met “eenvoudig leven” en self-supporting zijn: gelukkig zijn op een matje voor de tent, een vuurtje voor de warmte. Een berg met mosselen, die gaar wordt in de hete dennenaalden. Een paella, die je meeneemt om klaar te maken bij een wandeling. Een pachamanca, die opengaat om een feest kracht bij te zetten.
De werkelijkheid is vaak anders – ik kan koken met inductie, of in een steamer. Ik werk vaak sous vide, met een PID-controller. Ik weet hoe ik texturizers kan gebruiken, hoe espuma's uit de Kiddespuit komen. Met moderne technieken en wetenschappelijke inzichten kun je heel precies bepalen hoe het eten wordt gegaard. Perfect beetgare asperges, aardappelen die aan de rand net zo mooi zijn als in de kern. Vlees dat over de hele doorsnede prachtig rose is. Controle is het toverwoord – over de temperatuur, over de textuur, over de hygiëne.
Maar ik weet eigenlijk amper te genieten van koken boven een open vuur, het opgraven van een pachamanca. Ik zal niet snel lam boven een spit roosteren en ben ook erg benieuwd hoe mosselen uit de dennenaalden komen. Waarom niet?
Ik las laatst een uitspraak van Magnus Nilsson:
“.....When it comes to what is under the surface of the meat, many chefs seem to feel that a perfectly uniform pink colour from the centre of the meat to a millimetre under the barely caramalized surface is the perfect exemple of cooked meat. I prefer a darkly roasted surface, with a couple of millimetres of meat untherneath it that is well done, and than to progress all the way through the spectrum of cooking down to the cente, where the meat should preferebly be slightly undercooked. I also do not particularly like meat that has been rested for too long and than reheated.....”
Meer genieten van het gerecht door een minder perfect resultaat. Deze filosofie kun je ook toepassen op groenten, op paella, of op vis. De verscheidenheid aan texturen en smaken die ontstaat in het smeulende vuur draagt bij aan de spanning in het gerecht. Ik moet wel zeggen dat Magnus kookt (met keukenbrigade) voor 10 à 15 gasten. De huidige technische hulpmiddelen zijn zeer welkom wanneer je voor grotere groepen alles tegelijk "perfect" warm wil hebben.
Wanneer je buiten kookt is het passend gebruik te maken van wat buiten te vinden is – in het seizoen, puur van de koe of …....
En als het kan ook buiten-servies.
Ik geef een paar ervaringen van anderen als inleiding op deze foodlab-editie:
Foodlab pachamanca
Eten bij Magnus Nilsson
Open vuur paella