Mijn naam is Lucas Goldsteen, geboren 1958, kok in Wageningen sinds 1983. Mijn droom is om het "plezier in koken" voor iedereen toegankelijk te maken. Koken met verse ingrediënten in een tijdperk, dat door Knorr gedomineerd wordt. Ouderwets koken zeg maar, maar wèl met karakter en smaak.
Koken is, denk ik, een uitdrukking van jezelf. Je legt je ziel in een gerecht. Dat merk ik bij mezelf, bij collega's en ook bij workshops. Daar is lef voor nodig. Je hebt moed nodig om eigenwijs te zijn, om onbevangen te proeven, om aan een onzeker resultaat te werken.
Op die manier kun je zoeken naar een persoonlijke smaakcombinatie, net die kwinkslag, waarmee je het bord trots op tafel kunt zetten.
Net zo belangrijk daarbij is dat je met goede ingrediënten werkt. Ik wil door relaties met producenten te weten komen wat ons land te bieden heeft, wat hier van nature groeit. Kijken wat ons land vruchtbaar maakt, wat goede producten zijn, hoe smaak in hun producten zich ontwikkelt.
Op die manier wil ik in mijn gerechten de verbondenheid van mezelf met je omgeving en het landschap tot uitdrukking brengen
In 1987 ben ik na mijn koksopleiding in Den Haag gaan werken, onder andere als kok bij Schlemmer en bij restaurant La Fontaine. Gedurende deze periode heb ik een paar maal stage gelopen en ervaring met de Franse keuken opgedaan in restaurant Les Chandelles nabij Périgueux. Na mijn komst in Twente ben ik gaan werken bij Het Balkon in Vasse. Nu kook ik als zelfstandig ondernemer in 't Vossenveen verzorg ik de catering van feesten bij klanten thuis en op bedrijven.
Ik weet nog dat een kok in Frankrijk mij vroeg naar een recept van Hollandse rode kool, een vreemde combinatie van rode kool en kaneel (en nog 12 andere smaakmakers), die blijkbaar gewaardeerd werd in zo’n toonaangevende kooknatie. Rode kool maakte ik altijd volgens deze traditie en ik wist zelfs niet hoe rode kool zonder specerijen zou smaken. Het maakte mij ervan bewust dat ongewone combinaties van ingrediënten soms onlosmakelijk verbonden zijn, en tegelijk hoe zij wonderwel bij elkaar komen.
Op deze manier hebben gerechten zich in de loop van de tijd kunnen ontwikkelen. Smaken, die bij elkaar horen, vind je terug in de traditie van de kookkunst. Tegelijkertijd zoeken koks naar nieuwe mogelijkheden. Dat maakt het koken avontuurlijk. Ik breek bijvoorbeeld een beetje met de traditie door dunne plakjes selderij te gebruiken als ravioliblaadjes voor de wortel, of door de selderij te marineren in gefermenteerd (fris) venkelsap.
Koken vanuit de natuur is als samenwerken met ingrediënten, waarbij typische kwaliteiten van een product zich kunnen manifesteren. Knolselder, zoals hiervoor genoemd, is van zichzelf een beetje laf van smaak, maar geeft wel diepgang aan zoet geroosterde winterpeen. Terwijl selderij samen met venkel of peterseliewortel een frisse aromatische toon zet.
Uiteindelijk willen we genieten van de maaltijd, een maaltijd, die een afspiegeling is van de traditie van ons land, van onze cultuur, maar wèl in beweging. In een levendige ruimte als het Vossenveen met elkaar de maaltijd delen, wanneer ik dat kan realiseren is mijn missie geslaagd.